به نقل از «تابناک»

چرا آزاد سازی منابع بلوکه شده ایران، افتخار ملی است؟!

تاریخ انتشار: ۲۶ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۴۸۳۳۴۰

تابناک _ آزاد سازی منابع مالی بلوکه شده ایران در کشور‌های خارجی در روز‌های اخیر، موضوعی است که درباره آن در محافل رسانه‌ای بحث‌های فراوانی شده است. متاسفانه حول این موضوع نیز دو قطبی خاص جامعه ایرانی شکل گرفت و هر دو طرف این دستاورد ملی را با بحث‌های سیاسی بی ثمر، به موضوعی جناحی فرو کاستند؛ یک گروه این توافق را به عنوان ابزار و موفقیت این دولت و عامل برتری این دولت نسبت به دولت قبل تلقی کردند و در مقابل طرفداران دولت سابق با فرو کاستن این توافق به توافقی دیر هنگام و با ضرر و زیان، این دستاورد ملی را نادیده انگاشتند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما حقیقت این است که به دلایل متعدد، توافق مذکور از نگاه منافع ملی، دستاورد غیر قابل انکاری است. دستاوردی که هم حاصل هم افزایی دستگاه‌های مختلف درگیر در مسائل مربوط با سیاست خارجی و امنیت ملی است و هم در بخش‌هایی ناشی از تلاش‌هایی است که در دوران گذشته، انجام شده و اینک به ثمر نشسته است.

چرا می‌گوییم توافق اخیر و آزاد سازی دارایی‌های ایران یک دستاورد ملی است؟ به چند نکته در این باره می‌توان اشاره کرد:

۱- یکی از مهم‌ترین ضروریات برای افکار عمومی جهت پاسداشت منافع ملی، داشتن حافظه تاریخی است. حافظه‌ای حتی نه چندان بلند! ماه‌های پایانی سال گذشته و پس از ناآرامی‌های کشور، مقامات دولت آمریکا و دولت‌های غربی برای اعمال فشار به ایران، در تریبون‌های مختلف مدعی بودند که هیچ گونه گفت و گویی با ایران در هیچ موضوعی نخواهند داشت. آنان اصل طرف گفتگو قرار دادن ایران را انکار می‌کردند چه رسد به اینکه بخواهند منابع ایران را آزاد کنند. اما کمتر از یک سال بعد، اینک خبر این است که منابع ایران در حال آزاد سازی برای رفع نیاز‌های کشور و تامین نیاز‌های مردم است. این اگر دستاورد نیست، پس نامش چیست؟

۲- واکنش‌های نخست وزیر رژیم اسرائیل در مخالفت با این توافق، مخالفت اعضای دولت سابق آمریکا از جمله مایک پنس معاون دونالد ترامپ و مایک پمئو وزیر خارجه در مخالفت با این توافق از نشانه‌های دیگری است که این دستاورد ملی افرادی را که در دشمنی شان با ملت ایران تردیدی نیست را به تکاپو انداخته است. ممکن است برخی بگویند که مخالفت‌ها در آمریکا به خاطر بازی‌های سیاست داخلی است، حتی اگر این ادعا را درست بدانیم، این موضوع که توانایی ایران در آزاد سازی دارایی هایش می‌تواند جناح‌های داخلی در آمریکا را درگیر هم کند، باز نشان دیگری از دستاوردی است که با توانایی ایرانیان به دست آمده است.

۳- نکته دیگری که باید به آن اشاره کرد این است که تا پیش از این، دولت آمریکا و یا دولت‌های اروپایی هر گونه آزادی سازی دارایی‌های ایران را منوط به این می‌دانستند که منابع آزاد شده به حسابی در کشور سوئیس به نام کانال سوئیس واریز شود و ایران از آن محل نیاز‌های خود را صرفا از کشور‌های اروپایی تامین کند. اما بر اساس توافق اخیر منابع آزاد شده در حساب‌های بانک مرکزی در قطر نگهداری خواهد شد و ایران می‌تواند منابع را برای تامین نیاز‌های کشور و مردم از هر کشوری که تشخیص دهد، اختصاص دهد که این نیز ثمره دیگری از این دستاورد ملی است.

۴- علاوه بر نکات مذکور آزاد سازی منابع در زمانی رخ می‌دهد که دولت آمریکا تحریم‌های خود را گسترده‌تر از هر زمان دیگری کرده است و مدعی است که همه منافذ تنفس ایران را برای نفس کشیدن تنگ کرده است؛ اما این توانمندی کشور است که اتفاقا در چنین شرایطی منابع مالی خود را از دولتی که مدعی است بیش از فشار حداکثری ترامپ به ایران فشار وارد کرده، آزاد می‌کند.

۵- نکته مهم دیگر این است که پیش از این آزادی سازی دارایی‌های ایران اگر چه در مذاکراتی جدا از برجام انجام می‌شد، اما همواره این تلقی در طرف غربی وجود داشت که زمانی دارایی‌های ایران را آزاد خواهد کرد که مذاکرات برجام نیز پیش رفته باشد یا حداقل ایران آمادگی برای پذیرش محدودیت‌های بیشتر بر برنامه هسته‌ای خود را داشته باشد، اما توافق اخیر در فضایی کاملا جدا از برجام انجام شد و دارایی‌های ایران در مذاکرات پیچیده و فنی دیپلماتیک و با در نظر گرفتن تضمین لازم از کشور‌های واسطه دوست، آزاد شده است و این ویژگی از جمله مواردی است که این توافق را با توافق‌های احتمالی در گذشته متمایز می‌کند.

آیا این توافق بی نقص است؟

تردیدی نیست که تدبیر امور به نحوی که کشور تحت تحریم قرار نگیرد، از جمله وظایف اصلی دولت‌ها در جمهوری اسلامی ایران است. باز هم تردیدی نیست که تشخیص زمان درست و مطلوب و استفاده از فرصت‌ها نیز از جمله شاخص‌های هر دولت کارآمدی است و کمترین وظیفه دولت ها، جلوگیری از تهدید‌ها و استفاده از فرصت هاست؛ با این فرض که در هر توافقی کشور‌ها با مجموعه‌ای از داده‌ها و ستانده‌ها روبرو هستند، تحصیل حداکثر منافع مردم، برای تک تک مردم مطلوبیت دارد. توجه به ظرفیت‌های کشور و توان طرف مقابل نیز از جمله موضوعاتی است که همواره در ارزیابی توافقات و مذاکرات بین المللی مورد توجه قرار می‌گیرد. می‌توان از جهات مذکور، منتقد توافق اخیر بود و آن را با این معیار‌ها سنجید؛ اما برآیند توافق و انتقاداتی که ممکن است به آن وارد شود، بعید است که فردی را به این نتیجه برساند که این توافق را یک دستاورد نداند.

سخنی با منتقدان و همچنین طرفداران دولتیک چرخه باطل در ایران به ویژه در حوزه مسائل مربوط به منافع و امنیت ملی شکل گرفته است که این دو حوزه مهم و حیاتی برای کشور و مردم، جناح و سیاست زده شده است. تفاوتی هم نمی‌کند راست یا چپ، اصلاح طلب یا اصولگرا، هر دو گروه زمانی که در قدرت نیستند، دستاورد‌های امنیت ملی و منافع ملی را ابزار دعوا‌های سیاست داخلی می‌کنند و زمانی هم که در قدرت هستند، دستاورد‌های سیاست خارجی کشور را به جای اجماع سازی و مجتمع کردن مردم حول منافع مشترک، به ابزاری جهت منکوب کردن رقیب تبدیل می‌کنند. این روند همچنان در دولت‌های مختلف در حال تکرار است و اتفاقا جایی است که جناح‌های سیاسی در آن کاملا ثابت قدم هستند!

این روند جایی و زمانی باید با ابتکار و فداکاری به پایان برسد؛ عقول همه جریان‌های سیاسی باید با گفتگو به مجموعه‌ای از حداقل‌های مشترک در حوزه منافع ملی دست یابند و خطوط قرمز منافع مردم را با دقت و وسواس رعایت کنند. همانگونه که برای رقیب یا دشمن، جناح‌های داخلی ایران تفاوتی نمی‌کنند و در دشمنی با همه آنان ثبات قدم دارند، جریان‌های سیاسی نیز باید متوجه این معنا باشند که حوزه سیاست خارجی حوزه اجماع ملی است و نه دعوای سیاسی. این رفتار لازم است تمرین شود؛ بدون تمرین فهم اجماع در سیاست خارجی، ما هر روز با دو قطبی‌های زیان بار و بی جهت، منافع مردم و کشور را قربانی دعوا‌های سیاسی خواهیم کرد.

منبع: تابناک

کلیدواژه: سامانه سماح پیاده روی اربعین اربعین انتخابات مجلس حرم شاهچراغ آزادسازی اموال بلوکه شده تنش ایران و آمریکا مذاکرات سامانه سماح پیاده روی اربعین اربعین انتخابات مجلس حرم شاهچراغ دارایی های ایران سازی دارایی دستاورد ملی سیاست خارجی توافق اخیر منافع ملی آزاد سازی دولت ها کشور ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۴۸۳۳۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

یک بام و دوهوای دولت برای کولرهای گازی: تبلیغ ممنوع؛ فروش آزاد، قاچاق رها!

مهدی بستانچی، رئیس انجمن تولیدکنندگان سیستمهای تهویه مطبوع ایران: درماه های اخیر ممنوعیت تبلیغ کولرهای گازی موجب تعجب و سئوال محافل حرفه ای و صنعتی این حوزه شده است. بر اساس مصوبه شورای عالی انرژی، وظیفه ممنوع کردن تبلیغ کالا‌های با مصرف انرژی بالا و فاقد سازگاری لازم با اقلیم‌های مختلف کشور برعهده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گذاشته شده است تا این وزارتخانه با همکاری دستگاه‌های ذیربط به ویژه سازمان صدا و سیما اقدامات لازم را برای ممنوعیت تبلیغ این گونه کالا‌ها براساس پیشنهاد وزارتخانه‌های نفت و نیرو و هماهنگی وزارت صنعت، معدن و تجارت به عمل آورد؛ اما این مصوبه در حالی صادر شده که به‌تعدد شاهد تبلیغ کولر‌های گازی از شبکه‌های مختلف صدا و سیما و گا‌ها نصب بنر‌های شهری در ا ین زمینه هستیم.

دروهله نخست به نظر می رسد حساسیت به موضوع کولرهای گازی، به دلیل مصرف برق این محصولات است ، اما یک محاسبه سرانگشتی نشان می دهد درحالی که مصرف ۲۰ میلیون کولر آبی در کشور در فصل گرم سال، ۱۰ هزار مگاوات انرژی الکتریکی است، شاهد مصرف ۲۰ هزار مگاواتی ۱۰ میلیون کولر گازی در کشور در فصول گرم سال هستیم.

 این تناقض  را می توان در چند بخش اساسی بررسی کرد : اول اینکه اگر  کولر های گازی بار سنگینی در حوزه مصرف انرژی محسوب می شوند، که  البته به طور حتم این گونه است، اما باید دید چرا همچنان تبلیغ این نوع تجهیزات به صورت گسترده در سطح شهرها و رسانه های ملی  انجام می شود؟ و دوم این که موضوع بسیار مهم تر و آسیب رسان به صنعت و اقتصاد کشور ، یعنی قاچاق در این حوزه چرا نادیده گرفته می شود و چرا برنامه ریزی مناسب و روشن و متقنی برای تولید و تامین نیازهای داخلی و جلوگیری از قاچاق این کالا صورت نمی پذیرد؟

حسب اعلام مسئولان تشکل های مربوط، کولر گازی اجنرال و انواع دیگر کولر گازی در صدر قاچاق لوازم خانگی در ایران قرار دارند و  تنها در سال ۹۵ و ۸ ماهه 1395 و  سال 1396، حدود ۴۵۰ میلیون دلار کولر گازی به صورت قاچاق وارد کشور شده است.

همچنین براساس  اعلام فرمانده انتظامی استان البرز در پاییز 1402  یکی از واحدهای تجاری سطح استان اقدام به  واردات بیش از 2500 دستگاه اسپیلت کولر گازی و پکیج دیواری کرده و بدون اینکه در سامانه جامع انبارها این کالاها را ثبت نمایند، اقدام به فروش آنها در بازار کرده  است .

و سئوال این که چه اقدامات بازدارنده ای در این زمینه یعنی قاچاق به عنوان مساله حاد و مزمن صنایع کشور صورت پذیرفته است؟

نکته بسیار قابل تامل آن که برآوردها نشان می دهند که نیاز بازار کشور سالانه حدود ۷۰۰ هزار دستگاه است که تقریبا ۴۰۰ هزار دستگاه آن در داخل تولید و سالانه چیزی حدود  ۳۰۰ هزار دستگاه کولرگازی به کشور قاچاق می شود.

به این ترتیب بیش و پیش از هر اقدامی از جمله اقدامات «یک بام و دوهوایی» مانند ممنوعیت تبلیغ کولرهای گازی، انتظار می رود در مبادی ورودی تلاش های  بیشتری در خصوص کنترل قاچاق کولر که بعضا با برندهای زیر پله ای و در کشورهایی با بنیه تولیدی بسیار ضعیف ساخته می شوند، انجام شود؛ چرا که این محصولات اصولا از لحاظ مصرف انرژی از فن آوری روز دنیا بهره مند نیستند. بنابراین نظارت بر تولید با کیفیت این نوع تجهیزات و ارائه تسهیلات کارآمد به تولید کنندگان ذی صلاح  داخلی  و بهره مندی از  پنل های خورشیدی در تولید برق این تجیهزات تا حدودی می تواند این جلوی قاچاق سازمان یافته و گسترده را بگیرد و از میزان آن بکاهد.

اما راه حل  دیگر برای خنک کردن ساختمان ها در فصول گرم سال مربوط به  طراحی تهویه طبیعی در معماری پایدار  است؛ راهکاری که امروزه در کشورهای توسعه یافته مورد توجه جدی است و در کشور ما نیز توجه به آن اولویت قطعی دارد.

برای ایجاد تهویه طبیعی در معماری باید قبل از اجرای ساختمان، تحقیقاتی در خصوص انتخاب بهترین موقعیت ساختمان به منظور ایجاد تهویه مناسب از بادهای غالب انجام می شود. همچنین عناصر طراحی وجود دارد که باید در ساختمان گنجانده شوند تا امکان دسترسی آزاد به هوا فراهم شود. به عنوان مثال، پنجره های طبقه بالایی در در جهتی نصب شوند تا دسترسی راحت هوا به طبقات پایین دست فراهم شود.

برای بسیاری از خانه های شخصی، ساختمان کارآمد همراه با تهویه طبیعی برای برآوردن نیازهای تهویه کافی است. سازه های بزرگتر ممکن است به ترکیبی از تهویه طبیعی و مکانیکی نیاز داشته باشند تا کیفیت هوا در سطح معقولی حفظ شود. ساختمان‌های سبز اغلب به‌طور خاص طراحی می‌شوند که عمدتاً به دلایل بهره‌وری انرژی بر تهویه طبیعی تکیه می‌کنند و همچنین می‌توان ساختمان‌ها را برای سازگاری با تهویه طبیعی، برای افرادی که علاقه‌مند به کارآمدتر کردن سازه‌ها در مصرف انرژی هستند، بازسازی کرد.

هدف اصلی تهویه طبیعی این است که به هوای محیط بیرون اجازه دهد تا رطوبت کم، جریان باد با دمای متوسط را به عنوان منبع خنک کننده جایگزین برای ساختمان فراهم کند و گردش هوا را در سرتاسر ساختمان فراهم کند. با استفاده از این روش، مالکان ساختمان می توانند با خاموش کردن سیستم تهویه مطبوع در زمانی که دما مناسب است، در هزینه های انرژی صرفه جویی کنند. تهویه طبیعی می‌تواند جایگزین تمام یا بخشی از یک سیستم مکانیکی شود و هزینه‌های خرید انواع سیستم تهویه مطبوع هوا، اجرای کانال انتقال هوا و هزینه مصرف انرژی را برای مالک کاهش دهد.

کانال عصر ایران در تلگرام